صفحه اصلي  

(6 خرداد) درگذشت استاد «عبدالجواد اديب نيشابورى» معروف به «اديب اول» (1305 ش) (مناسبت شمسي)

عبدالجواد اديب نيشابورى معروف به اديب اول در حدود سال 1342 ش (1281 ق)،در يكى از روستاهاى اطراف نيشابور به دنيا آمد. وى در چهار سالگى بر اثر بيمارى آبله نابينا گرديد و پس از مداواى بسيار، اندكى از بينايى چشم چپ را به دست آورد. اديب داراى حافظه اى قوى بود و در اندك زمانى خواندن و نوشتن فارسى و عربى را آموخت. او در 16 سالگى عازم مشهد شد و درس خود را ادامه داد. كم كم به تدريس روى آورد و هر سال در حوزه درسش گروهى پرورش يافتند. با اين كه بر اثر كمى بينائى، مطالعه برايش بسيار سخت بود ولى او معلومات فراوانى را به مطالعه به دست آورد. اديب علاوه بر فنون ادبى، در حكمت الهى و طبيعى نجوم، حساب، جبر و هندسه و... مهارت داشت و از طب علمى، فقه، اصول حديث و رجال نيز بهره اى وافى داشت. ديوان اشعار اديب به نام لئالى مكنون و نيز رساله اى در جمع بين عروض فارسى و عربى و شرح معلقات سبعه از جمله آثار اوست. سر انجام اين شاعر وارسته و مربى نمونه پس از چهل و سه سال تدريس، در ششم خرداد 1305 ش برابر با پانزدهم ذى قعده سال 1344  ق در 64 سالگى دار فانى را وداع گفت و در حرم مطهر رضوى(عليه السلام) در مشهد مقدس مدفون گرديد.