(صفحه 252)
حلق افضل است.

بيتوته

س 682 ـ زمان بيتوته در منى در شبهاى 11 و 12 چه مقدار است؟
ج ـ از هنگام غروب تا نصف شب واجب است، و بعيد نيست كه به نيمه دوم شب نيز بشود اكتفا كرد.

س 683 ـ شخصى مدت زمان بيتوته را در منى بوده ولى متوجه نبوده كه بيتوته يكى از اعمال حج او است و نيت نكرده، يا بعد از گذشت چند ساعت از وقت بيتوته متوجه شده وظيفه اش چيست؟
ج ـ در فرض مذكور كفاره بر او نيست و فعلا تكليفى ندارد.

س 684 ـ بعضى از حجاج در شب 11 يا 12 بعد از اعمال مكه به علت راه بندان و يا در اثر اضطرار يا سهل انگارى كمى بعد از نيمه شب وارد منى مى شوند، آيا بايد كفاره بدهند؟
ج ـ با فرض اينكه در مكه مشغول عبادت نبوده و بيتوته واجب را در منى نبوده اند كفاره واجب است ولى چون اختيارى نبوده است معصيت نكرده اند.

س 685 ـ شخصى بنا دارد مقدارى از اول شب در منى بيتوته كند و قبل از نصف شب (مثلاً ساعت 10 شب) به مكه بيايد و مشغول عبادت شود. يا شب در مكه مشغول عبادت باشد و قبل از نصف شب يا مقدارى بعد از نصف شب برگردد و در منى بيتوته كند آيا جايز است؟
ج ـ بلى جايز است.
(صفحه 253)
س 686 ـ آيا اشتغال به عبادت شامل مطلق عبادت است كه شامل نگاه كردن به كعبه يا بر آوردن حاجت مؤمن يا موعظه كردن هم بشود يا خير؟ و آيا لازم است حتماً در مسجدالحرام باشد يا در كل شهر مكه كفايت مى كند؟
ج ـ بلى شامل مطلق عبادت است و شامل امور مذكوره هم مى شود و در تمام شهر مكه هم كفايت مى كند و لازم نيست فقط در مسجدالحرام باشد.

س 687 ـ گروهى به جاى بيتوته در منى جهت انجام اعمال و عبادت، به مكه آمدند و در مسجدالحرام مشغول انجام اعمال مكه شدند. بعضى زودتر اعمال خود را انجام داده و منتظر تمام شدن اعمال دوستان و همراهان خود هستند، تكليف اين افراد چيست؟
ج ـ اين افراد يا بايد مشغول عبادت شوند و يا جهت بيتوته به منى برگردند. و اگر بدون اشتغال به عبادت منتظر همراهان خود بمانند و بيتوته نيمه دوم را به طور كامل درك نكنند بايد كفاره بدهند.

س 688 ـ آيا براى زنان و بيماران مسماى بيتوته به منى كفايت مى كند؟
ج ـ اگر بيتوته، در تمام وقت براى آنها حرجى باشد كفايت مى كند.

س 689 ـ شخصى دو ساعت اول شب را در منى بوده و بعد از آن خارج شده و دو ساعت بعد از نصف شب مجدداً براى بيتوته مراجعت كرده كه جمعاً به مقدار يك نيمه شب در منى بيتوته كرده، آيا كفايت مى كند؟
ج ـ خير، بيتوته به مقدار يك نيمه شب به طور تلفيقى كفايت نمى كند و بايد يا نيمه اول را به طور كامل يا نيمه دوم را به طور كامل در منى بيتوته كند.

س 690 ـ قبل از بيتوته شب دوازدهم و رمى جمرات روز دوازدهم پس از خروج از احرام و انجام اعمال حج، آيا مى توان عمره مفرده و طواف مستحبى
(صفحه 254)
انجام داد؟
ج ـ مانعى ندارد.

س 691 ـ در روز دوازدهم كه بايد بعد از ظهر از منى خارج شد، آيا ضعفا و زنان مى توانند زودتر خارج شوند؟ يعنى در شب كه رمى جمرات را انجام مى دهند، ديگر به چادرها برنگشته و مستقيماً بعد از رمى به مكه بروند؟
ج ـ اين افراد نيز بايد بعد از ظهر از منى خارج شوند. مگر اينكه ماندن براى آنها مستلزم حرج باشد.

س 692 ـ شخصى قبل از ظهر روز دوازدهم از منى خارج شده و قصد داشته كه براى نَفْر مراجعت كند لكن عمداً يا به جهت عذرى مراجعت نكرده است آيا وظيفه خاصى دارد؟
ج ـ در صورت امكان بايد تا قبل از غروب مراجعت مى كرد لكن فعلا كه به هر جهت مراجعت نكرده چيزى بر او نيست.

س 693 ـ شخصى بعدازظهر روز دوازدهم از منى كوچ كرد و پس از آن براى نماز در مسجد خيف يا براى اعاده رمى جمرات به عنوان احتياط يا براى پيدا كردن گم شده و امثال اينها، به منى بازگشت و اتفاقاً در منى بود كه آفتاب شب سيزدهم غروب كرد آيا بيتوته شب سيزدهم بر او واجب مى شود؟
ج ـ در فرض سؤال كه قبلا نَفْر تحقق پيدا كرده است. بيتوته آن شب واجب نيست.
(صفحه 255)

مصدود و محصور

س 694 ـ در عمره مفرده در بين راه مدينه به مكّه يكى از زائرين بيمار مى شود، او را به بيمارستان جدّه مى برند. پس از يك هفته بسترى بهبود مى يابد و چون بيش از 15 روز حق اقامت در كشور عربستان را نداشت، مأموران سعودى از رفتن او به مكّه جلوگيرى مى كنند. آيا بايد به وظيفه محصور عمل كند يا مصدود؟
ج ـ حكم مصدود را دارد و با قربانى و تقصير از احرام خارج مى شود.

س 695 ـ شخصى در ميقات براى عمره تمتع محرم شده است و پس از احرام و قبل از ساير اعمال دستگير و زندانى شده و پس از گذشت ايام تشريق او را آزاد كرده اند، ولى در زمان صدّ، به وظيفه مصدود عمل نكرده، حال يا جاهل به مسأله بوده يا نمى توانسته عمل كند، اگر بتواند عمره مفرده انجام دهد، وظيفه او براى خروج از احرام چيست، و چنانچه نتواند عمره مفرده انجام دهد، تكليف چيست؟
ج ـ چنانچه مى تواند عمره مفرده انجام دهد بايد با انجام عمره مفرده از احرام خارج شود. و احتياط آن است كه قصد عدول به عمره مفرده كند. و چنانچه نتواند عمره مفرده انجام دهد. اگر علت آن بيمارى باشد بايد او را طواف و سعى دهند. و اگر ممكن نشد بايد براى طواف و نماز آن و سعى نايب بگيرد و خودش تقصير كند و از احرام خارج شود. و اگر علت آن اين باشد كه او را از مكه اخراج كرده اند و نمى تواند برگردد حكم مصدود را دارد.

س 696 ـ بر شخصى حج مستقر بوده و بعد از احرام و دخول در حرم مجنون يا
(صفحه 256)
بيهوش شده، و پس از مدتى در ايران با همان حال فوت كرده، آيا حج از عهده او ساقط شده است؟
ج ـ در فرض سؤال ظاهراً حج از او ساقط نشده و بايد از تركه او استنابه كنند. و در اين مسأله فرقى بين مجنون و غيره نيست.

س 697 ـ در عمره تمتع بعد از ورود به مكه يكى از زائرين بخاطر بيمارى شديد در بيمارستان بسترى مى گردد. به طورى كه قادر به انجام اعمال عمره تمتع نمى باشد، وظيفه او نسبت به اعمال عمره تمتع و حج تمتع چيست؟
ج ـ نامبرده بايد صبر كند پس از بهبودى، خودش اعمال عمره تمتع را انجام دهد و چنانچه تا قبل از ضيق وقت بهبودى حاصل نمى شود، او را بوسيله چرخ و مانند آن طواف و سعى دهند و اگر به هيچ وجه طواف و سعى دادن امكان ندارد براى طواف و سعى نايب بگيرد. كه در اين صورت پس از تقصير از احرام خارج مى شود و بيمار مى تواند براى حج تمتع محرم شود و چنانچه وقوف عرفات و مشعر را درك كند حج او صحيح است و بقيه اعمال حج را به ترتيبى كه ذكر شد انجام دهد.

س 698 ـ در فاصله بين عمره تمتع و حج تمتع در اثر تصادف رانندگى يكى از زائرين پايش شكسته و جراحت زيادى متوجه او مى شود. لذا در بيمارستان تحت مراقبت هاى ويژه قرار مى گيرد. وظيفه او نسبت به حج تمتع چيست؟
ج ـ بيمار مى تواند براى حج تمتع محرم شود و چنانچه وقوفين را درك كند ـ ولو باندازه درك وقوف ركنى ـ حج او صحيح است و اعمال منى را اگر نتواند انجام بدهد نايب بگيرد، سپس او را طواف و سعى و طواف نساء بدهند، و در صورت عدم امكان نايب بگيرد.

س 699 ـ اگر پس از انجام عمره تمتع بيمار شود و به تشخيص پزشكان بايد