ترميم و ديه آن را بايد بپردازد و در مقدار ديه، أحوط، تصالح است.

ـ گاهى بيمار به دليل كاهش هزينه درمانى و يا صرفاً زيبايى ظاهرىِ دندان، راه هاى درمانى خاصى را به پزشك پيشنهاد مى كند كه نهايتاً ممكن است باعث كشيدن و يا كاهش عمر دندان ها گردد. دندانپزشك گرچه با علم به اين مسأله شرعاً مجاز به پيروى از نظر بيمار نمى باشد، ولى در صورت پيروى، ضامن نيست.

ـ اگر دندانپزشك، اشتباهاً به جاى دندان خراب، دندان سالم را بكشد، بايد ديه آن را بپردازد.

ـ اگر دندانپزشك و دندان ساز در كار خود مهارت داشته و مطابق قرارداد عمل نمايند، حق دريافت اجرت و هزينه مواد را دارند. امّا اگر متخصص نبوده و يا در صرف مواد لازم كوتاهى كرده باشند، بايد تدارك و جبران كنند.

ـ هرگاه ابزار و لوازم دندانپزشكى به ويروس بيمارى هاى مسرى، آلوده باشد، دندانپزشك حق ندارد قبل از استريل كردن و رفع آلودگى، آنها را مورد استفاده قرار دهد و در صورتى كه با علم و اطلاع از آلودگى، اقدام به استفاده از آنها بنمايد و موجب سرايت بيمارى گردد، ضامن است.

فصل پنجم:
زنان و زايمان

اسلام براى سلامتى فرد و جامعه اهميت ويژه اى قائل است و خواستار انسان هايى سالم، بانشاط و نيرومند است. چون تن سالم مَركب روح است و او را در تقرب به خدا كمك مى كند. اساس سلامت هر فرد نيز از دوران جنينى تأمين مى گردد و آن نيز در گرو سلامت مادر مى باشد.

پزشكان متخصص زنان و زايمان، نقش مهمى در حفظ و سلامت مادر و جنين دارند و بدين جهت كار آنان در فرهنگ اسلامى از ارزش و ثواب بالايى برخوردار است. اما از آن جهت كه نگاه پزشك غيرهمجنس و نامحرم به بدن و عورت يا لمس آنها حرام است، از منظر فقه اسلامى، مراجعه زن به پزشك مرد يا زن براى معاينه، درمان، زايمان و... و اقدام پزشك به انجام امور مذكور، داراى احكامى است كه يادگيرى و عمل به آن بر آنان لازم است.(1)

نگاه پزشك و ماما

ـ پزشك يا ماما هرچند همجنس باشد، در نگاه كردن به اندام تناسلى زن هنگام معاينه و زايمان بايد مراعات مقدار ضرورت را بنمايد، زيرا هرگونه نگاه در غير مورد ضرورت حرام است.

ـ با وجود پزشك متخصص زن در رشته زنان و زايمان بر پزشكان مرد، مبادرت به معاينه و زايمان حرام است.

ـ انجام سونوگرافى و يا آزمايشات ديگر زنان در دوران حاملگى و غير آن در صورتى كه مستلزم نگاه و لمس باشد فقط در موارد ضرورت ـ لازم بودن سونوگرافى و آزمايش و نبودن متخصص محرم يا همجنس ـ براى مردان جايز است و بايد به حداقل اكتفا شود.

مراجعه به پزشك در دوران باردارى

ـ چون حفظ مادر و جنين، بيش از هركس بر عهده مادر است، اگر مستلزم مراجعه به پزشك حاذق باشد، بر مادر واجب است اقدام كند.

ـ زن در دوران حاملگى با وجود پزشك زن نبايد به پزشك مرد نامحرم مراجعه كند، مگر در صورتى كه معاينه توسط پزشك مرد احتياج به نگاه و لمس نداشته باشد.

ـ اگر همسر زن پزشك است و از تخصّص لازم براى معاينه، درمان و عمل زايمان برخوردار باشد و انجام آن هم امكان دارد، جايز نيست زن به ديگرى رجوع كند.

ـ اگر همسر زن، پزشك باشد، در صورتى زن مى تواند براى معاينه، درمان يا زايمان به پزشكان ديگر مراجعه كند كه سلامتى وى يا كودك به