بارورى با ارتكاب مقدمات حرام

ـ اگر بارور شدن تخمك زن با اسپرم شوهرش، جز با ارتكاب مقدمات حرام ممكن نباشد، در صورت ضرورت اشكال ندارد و منظور از ضرورت اين است كه مثلا اگر اين كار انجام نشود، زندگى زناشويى آنها مختل مى شود و يا زن گرفتار بيمارى مى گردد.

مقصود از مقدمات حرام

ـ مقصود از مقدمات حرام كه در مسائل گذشته ذكر شد، نگاه مرد نامحرم به بدن زن يا لمس آن است و همچنين انجام عمل استمناء توسط مرد براى تهيه اسپرم و يا تحميل بارورسازى مصنوعى به مرد يا زن.

ـ اگر از ارتكاب اعمال حرام اجتناب نشد و به يكى از صورت هاى مذكور در مسائل قبلى، بچه اى متولد شد، حكمش همان است كه در مسائل قبلى گفته شد، اگر چه كسانى كه مرتكب اعمال حرام شده اند گناهكار محسوب مى شوند.

نسبت فرزند با رحم پرورش دهنده

ـ بچه اى كه در رحم غير از زن صاحب تخمك پرورش مى يابد، اگر چه همانگونه كه در مسائل قبل گذشت حرام است، ولكن در صورت تحقّق فرزند زن صاحب تخمك است، ولى نسبتش با زنى كه در رحم او پرورش يافته، نسبت فرزند عرفى است و همه احكام فرزند عرفى از قبيل محرم بودن و غيره را دارد.

كِشت جنين در رحم حيوان

ـ اگر اسپرم مرد و تخمك همسرش را در خارج از رحم با هم بياميزند و در صورت امكان در رحم حيوانى قرار دهند تا در آنجا رشد نمايد، در صورتى كه مستلزم عوارض منفى جنبى مانند معلوليت هاى جسمى، ذهنى، روانى و عقلانى نباشد، اشكال ندارد و فرزند متعلق به همان زن و شوهر است.

ب: بارور سازى با اسپرم مرد بيگانه

ـ كِشت اسپرم مرد در رحم زنى كه همسر او نيست حرام است، خواه اين زن از بستگان مرد يا محارم او باشد يا نباشد و خواه شوهر داشته باشد يا نه و خواه شوهرش به اين كار راضى باشد يا نباشد.

ـ مسائلى از قبيل اختلال در زندگى زن و شوهر و يا گرفتار شدن زن به بيمارى مجوّز نمى شود تا زن با اسپرم غير همسرش بارور گردد، زيرا حفظ انساب و عدم الحاق فرزند به غير از اهمّ امور شرعى است و راضى بودن يا راضى نبودن شوهر نيز هيچ تأثيرى در مسأله ندارد.

ـ تركيب اسپرم مرد با تخمك غير همسرش در بيرون رحم و كِشت آن در رحم همسر وى، جايز نيست; همچنين كِشت آن در رحم همان زن بيگانه صاحب تخمك و يا زن بيگانه ديگر جايز نيست. و زن صاحب رحم نمى تواند كرايه رحمش را از مرد صاحب اسپرم بگيرد و بچه، متعلّق به مرد صاحب اسپرم و زن صاحب تخمك مى باشد و نسبتش با زن صاحب رحم، نسبت فرزند عرفى است ولى در هر دو صورت بايد از مقدمات حرام اجتناب شود.

ـ تركيب اسپرم با تخمك زن بيگانه در بيرون رحم و پرورش آن در رحم مصنوعى جايز نيست و لكن در صورت تحقّق، فرزند متعلّق به مرد صاحب اسپرم و زن صاحب تخمك است.

ـ اگر مردى اسپرم نداشته باشد و زنش از او طلاق گيرد و به عقد مرد ديگرى در آيد و اسپرم شوهر دوم را بگيرند و نگهدارى نمايند تا آن زن از او طلاق گيرد و مجدداً به عقد شوهر اول درآيد و در اين زمان با اسپرم شوهر دوّم، زن را بارور نمايند، اين عمل جايز نيست، زيرا اسپرم مربوط به مرد بيگانه است. و اگر اسپرم شوهر دوم را در زمان زوجيّت با آن زن، با تخمك او تركيب كنند و سپس در زمان زندگى مجدد با شوهر اول در رحم او كشت نمايند، در اين صورت هم اشكال دارد.

نسبت فرزند بارورى مصنوعى حرام با صاحبان اسپرم و تخمك

ـ هرگاه اسپرم مرد به طريق مصنوعى در رحم غير همسرش كِشت شود، گرچه همانطور كه گذشت، اين كار حرام است، لكن فرزندى كه از اين طريق به وجود مى آيد، فرزند آن مرد و زن است و گرچه اقدام اوّلى به اين كار حرام است ولى بعد از انجام آن، حفظ جنين لازم است.

ـ اگر اسپرم مرد از طريق مساحقه همسرش با زن بيگانه به رحم او انتقال يابد، گرچه اين عمل حرام است، ولى فرزند به مرد صاحب اسپرم و زن صاحب تخمك ـ زنى كه باردار شده است ـ تعلّق دارد.

ـ اگر زن به صورت مصنوعى با اسپرم غير شوهر بارور شود، آن فرزند به شوهر ملحق نمى شود، چه اين كار اشتباهى صورت گيرد يا از

روى عمد. لكن چون فرزندِ زن اوست، با شوهر محرم است.

ـ فرزندى كه از طريق كشت اشتباهى اسپرم مرد بيگانه در رحم زن به وجود مى آيد، به مرد صاحب اسپرم و زن صاحب تخمك ملحق مى شود و از آنان ارث مى برد. ـ چون مانند فرزندى است كه از طريق آميزش اشتباهىِ مرد با غير همسرش به وجود آمده باشد ـ ولى اگر از طريق كشت عمدى اسپرمِ مرد بيگانه در رحم زن بيگانه به وجود آمده باشد، گرچه حرام است اما عنوان ولد الزنا را ندارد و ارث مى برد.

از بين بردن جنين هاى اضافه

ـ جنين هاى اضافى كه از طريق تركيب اسپرم مرد و تخمك زن، در بيرون رحم به وجود مى آيند، به شرط اين كه ابتداى تشكيل آنها باشد، حكم جنين طبيعى را ندارند و رها كردن و از بين بردن آنها موجب ديه نخواهد بود.

احكام تولديافتگان از بارورى مصنوعى در محرميّت و ازدواج

ـ فرزندى كه از طريق بارورى مصنوعىِ تخمك زن با اسپرم مرد بيگانه به وجود مى آيد، از لحاظ محرميّت و عدم جواز ازدواج با محارم، حكم فرزند طبيعى را دارد، چه اين بارورى به شكل حرام يا به يكى از روش هاى حلال انجام پذيرد.

ـ در موارد بارورى مصنوعى، نگاه فرزند متولد شده به محارمش بعد از بلوغ و نيز نگاه محارم به او شرعاً جايز است، گرچه بهتر آن است كه اگر بارورى از راه هاى حرام صورت گيرد، هر دو طرف از نگاه به يكديگر

اجتناب كنند و خود را به منزله نامحرم به حساب آورند، ولى در مواردى كه بارورى اشتباهاً از راه هاى حرام صورت گرفته باشد، نگاه آنان به يكديگر، بدون اشكال جايز است.

ـ دادن جنين هاى اضافى يا اسپرم هاى لقاح يافته به زن بيگانه، اجازه صاحبان جنين را لازم دارد و لكن نمى توانند در ازاى اهداى آن به غير و براى رفع يد از آن و به جهت كارهاى مشروع يا تحقيقاتى وجهى دريافت كنند و چون فرزندى كه به وجود مى آيد متعلق به آنان است، لازم است هويت فرزند ثبت شود.

ـ اصل نگهدارى اسپرم مرد و تخمك زن در دستگاه هاى جديد، شرعاً جايز است، لكن در تهيه آن بايد از مقدمات حرام اجتناب شود و استفاده از آن تنها در مواردى كه جواز آن ذكر شد جايز است، امّا استفاده مطالعاتى و تحقيقاتى از آن اشكال ندارد.

ج: بارورسازى مصنوعى از نباتات

ـ بارور سازى مصنوعى از نباتات به صورت هاى مختلف امكان تحقق دارد:

الف: اسپرم را از دانه ها و محصولات نباتى بگيرند و به زن تلقيح كنند و از تركيب آن با تخمك زن او را بارور سازند; كه در اين صورت، كودك تنها به مادر ملحق مى شود و همچنين است اگر اسپرم نباتى را با تخمكى كه از زن مى گيرند در خارج رحم و در دستگاه مصنوعى تركيب كنند و نوزادى به وجود آيد.

ب: اسپرم مرد را بگيرند و با تخمكى كه از نباتات گرفته شده تركيب