(صفحه 347)
مسأله 1010 ـ در فرض سابق اگر مثلاً ساعت 10 شب متوجه شد و نيت كرد، كفاره بر او نيست، اگرچه نيمه دوم شب را در منى نماند.
وقت بيتوته
مسأله 1011 ـ مقدار واجب ماندن در منى نيمى از شب است. يعنى از غروب آفتاب تا نصف شب، و بعيد نيست كه از نيمه شب تا طلوع آفتاب نيز كفايت كند.
مسأله 1012 ـ ماندن مقدارى از نيمه اول شب و مقدارى از نيمه دوم شب ـ اگر چه مقدار ساعت آن مجموعاً به مقدار يك نيمه شب يا بيشتر باشد كفايت نمى كند، و اگر در مكه مشغول عبادت نبوده، به احتياط واجب بايد كفاره بدهد.
مسأله 1013 ـ نيمه شب را بنابر اقوى بايد از غروب تا طلوع آفتاب حساب كنند، و احتياط در اين است كه از مغرب حساب كنند.
مسأله 1014 ـ شخص مى تواند بعد از بيتوته نيمه اول شب از منى خارج شود، و كسى كه نيمه اول شب را در
(صفحه 348)
منى نبوده واجب است براى درك نيمه دوم شب به منى بيايد.
مسأله 1015 ـ اگر بيتوته در تمام وقت براى زنها و بيماران و ضعفا حرج و مشقت داشته باشد، به مقدارى كه مى توانند بيتوته كنند و كفايت مى كند، و اگر تمام نيمه اول شب يا نيمه دوم شب را بيتوته نكردند و در مكه نيز مشغول عبادت نشدند، بنابر احتياط واجب بايد كفاره بدهند.
محل بيتوته
مسأله 1016 ـ بيتوته حتماً بايد در منى باشد، و اگر در غير از منى ـ حتى زمينهاى متصل به منى ـ بيتوته كند حكم ترك عمدى بيتوته را دارد، كه بايد براى هر شب يك گوسفند كفاره بدهد.
مسأله 1017 ـ در فرض سابق فرقى نمى كند كه شخص عالم به حكم و موضوع باشد يا جاهل، حتى اگر با اعتقاد به اينكه محلى منى است در آنجا بيتوته كند، و بعد معلوم شود كه منى نبوده بايد كفاره بدهد.

(صفحه 349)

مستحبات منى

مسأله 1018 ـ در منى چند چيز مستحب است:
1 ـ روز يازدهم و دوازدهم و سيزدهم را در منى بماند، و حتى بجهت طواف مستحب از منى بيرون نرود.
2 ـ تكبير گفتن در منى بعد از پانزده نماز و در غير منى بعد از ده نماز كه اول آنها نماز ظهر روز عيد است مستحب مى باشد، و بعضى آنرا واجب دانسته اند، و بهتر در كيفيت تكبير آن است كه بگويد:
«اَللهُ أكْبَرُ اَللهُ أكْبَرُ، لا إلهَ إلاَّ اللهُ وَاللهُ أكْبَرُ، اَللهُ أكْبَرُ وَلِلّهِ الْحَمْدُ، اللهُ أكْبَرُ عَلى ما هَدانَا، اللهُ أكْبَرُ عَلى ما رَزَقَنا مِنْ بَهِيمَةِ الاَْنْعامِ، وَالْحَمْدُللهِ عَلى ما أبْلانا».
3 ـ مستحب است مادامى كه در منى اقامت دارد نمازهاى واجب و مستحب را در مسجد خيف بجا آورد.

(صفحه 350)
4 ـ در حديث است كه صد ركعت نماز در مسجد خيف با عبادت هفتاد سال برابر است، و هر كس در آنجا صد مرتبه «سُبْحانَ اللهِ» بگويد ثواب آن برابر ثواب بنده آزاد كردن است، و هر كس در آنجا صد مرتبه «لا اِله إلاّ اللهُ» بگويد ثواب آن برابر است با ثواب كسى كه إحياء نفس كرده باشد، و هر كس در آنجا صد مرتبه «اَلْحَمْدُ للهِ» بگويد ثواب آن برابر است با ثواب خراج عراقين كه در راه خدا صدقه بدهد.

(صفحه 351)

13 ـ رمى جمرات سه گانه

مسأله 1019 ـ واجب است در روز يازدهم و دوازدهم ذى الحجه به هر يك از جمرات سه گانه (جمره اُولى و جمره وُسطى و جمرهُ عقبه) هفت سنگ بزند.
مسأله 1020 ـ اشخاصى كه واجب است شب سيزدهم را در منى بمانند، واجب است روز سيزدهم نيز به جمرات سه گانه سنگ بزند.
مسأله 1021 ـ رمى روز يازدهم و دوازدهم متوقف بر اعمال روز عيد نيست، بنابراين كسى كه قربانى و تقصير يا حلق هم نكرده است در روز يازدهم و دوازدهم مى تواند رمى جمرات را انجام دهد.
مسأله 1022 ـ اگر عمداً سنگ زدن به جمرات را ترك كند اگرچه معصيت كرده است، اما به حج او ضرر نمى زند.
مسأله 1023 ـ كسى كه قدرت انجام رمى ولو در بعضى از