(صفحه 349)مستحبات منى
مسأله 1018 ـ در منى چند چيز مستحب است:
1 ـ روز يازدهم و دوازدهم و سيزدهم را در منى بماند، و حتى بجهت طواف مستحب از منى بيرون نرود.
2 ـ تكبير گفتن در منى بعد از پانزده نماز و در غير منى بعد از ده نماز كه اول آنها نماز ظهر روز عيد است مستحب مى باشد، و بعضى آنرا واجب دانسته اند، و بهتر در كيفيت تكبير آن است كه بگويد:
«اَللهُ أكْبَرُ اَللهُ أكْبَرُ، لا إلهَ إلاَّ اللهُ وَاللهُ أكْبَرُ، اَللهُ أكْبَرُ وَلِلّهِ الْحَمْدُ، اللهُ أكْبَرُ عَلى ما هَدانَا، اللهُ أكْبَرُ عَلى ما رَزَقَنا مِنْ بَهِيمَةِ الاَْنْعامِ، وَالْحَمْدُللهِ عَلى ما أبْلانا».
3 ـ مستحب است مادامى كه در منى اقامت دارد نمازهاى واجب و مستحب را در مسجد خيف بجا آورد.
(صفحه 350)
4 ـ در حديث است كه صد ركعت نماز در مسجد خيف با عبادت هفتاد سال برابر است، و هر كس در آنجا صد مرتبه
«سُبْحانَ اللهِ» بگويد ثواب آن برابر ثواب بنده آزاد كردن است، و هر كس در آنجا صد مرتبه
«لا اِله إلاّ اللهُ» بگويد ثواب آن برابر است با ثواب كسى كه إحياء نفس كرده باشد، و هر كس در آنجا صد مرتبه
«اَلْحَمْدُ للهِ» بگويد ثواب آن برابر است با ثواب خراج عراقين كه در راه خدا صدقه بدهد.
(صفحه 351)
13 ـ رمى جمرات سه گانه
مسأله 1019 ـ واجب است در روز يازدهم و دوازدهم ذى الحجه به هر يك از جمرات سه گانه (جمره اُولى و جمره وُسطى و جمرهُ عقبه) هفت سنگ بزند.
مسأله 1020 ـ اشخاصى كه واجب است شب سيزدهم را در منى بمانند، واجب است روز سيزدهم نيز به جمرات سه گانه سنگ بزند.
مسأله 1021 ـ رمى روز يازدهم و دوازدهم متوقف بر اعمال روز عيد نيست، بنابراين كسى كه قربانى و تقصير يا حلق هم نكرده است در روز يازدهم و دوازدهم مى تواند رمى جمرات را انجام دهد.
مسأله 1022 ـ اگر عمداً سنگ زدن به جمرات را ترك كند اگرچه معصيت كرده است، اما به حج او ضرر نمى زند.
مسأله 1023 ـ كسى كه قدرت انجام رمى ولو در بعضى از
(صفحه 352)
اوقات روز را داشته باشد، و بر اثر تسامح به ديگرى نيابت بدهد، مثل كسى است كه عمداً رمى را ترك كرده است.
مسأله 1024 ـ بايد به هر يك از جمرات سه گانه هفت سنگ بزند كه شرايط و كيفيت آن در احكام رمى روز عيد گذشت.
مسأله 1025 ـ همانگونه كه قضاى رمى جمرات لازم است، قضاى رمى يكى يا دوتا از آنها نيز لازم است.
مسأله 1026 ـ اگر بعد از خروج از منى در مكه يادش آمد كه رمى جمرات يا بعضى از آن را انجام نداده يا به نحو صحيح انجام نداده در صورت امكان بايد برگردد و بجا آورد، و اگر ممكن نباشد نايب بگيرد، و اگر بعد از ايام تشريق(1) متوجه شد، بنابر احتياط واجب طبق آنچه در همين مسأله گذشت قضا كند، و در سال بعد نيز خودش يا نايبش در ايام تشريق قضا كند. اما اگر بعد از خروج از مكه يادش آمد بنابر احتياط واجب در سال بعد خودش يا نايبش در ايام تشريق قضا كند.
- 1 ـ روزهاى 11، 12 و 13 ذى الحجه را ايام تشريق مى گويند.
اگر بعد از شك يا بى دليل قصد كند كه از اوّل رمى را شروع كند، اگر مجموعاً هفت سنگ يا بيشتر بزند كافى است و اين قصد اثرى ندارد و اشكالى ايجاد نمى كند.
مسأله 1028 ـ اگر بعد از گذشتن روزى كه رمى در آن واجب بوده، شك كند كه رمى كرده است يا نه، به آن اعتنا نكند.
مسأله 1029 ـ اگر بعد از رمى شك كند كه صحيح واقع شده يا خير، به آن اعتنا نكند.
مسأله 1030 ـ اگر شخص در حال مأيوس بودن از رفع عذر نايب گرفت يا نايب بعد از مأيوس شدن شخص از رفع عذر رمى كرده باشد و بعد از رمى عذر برطرف شد، اعاده لازم نيست، والاّ لازم است خود فرد رمى را اعاده كند.
مسأله 1031 ـ زنى كه مى داند اگر بخواهد خود رمى انجام دهد در اثر فشار جمعيت قاعدگى او شروع مى شود و از اين جهت به مشقت مى افتد، مى تواند نايب بگيرد.
فقه
