رساله توضيح المسائل

نماز احتياط كند و تكبير بگويد و حمد را بخواند و به ركوع رود و دو سجده نمايد پس اگر يك ركعت نماز احتياط بر او واجب است بعد از دو سجده تشهد بخواند و سلام دهد، و اگر دو ركعت نماز احتياط بر او واجب است بعد از دو سجده يك ركعت ديگر مثل ركعت اول بجا آورد و بعد از تشهد سلام دهد.

مسأله : نماز احتياط سوره و قنوت ندارد و بايد آن را آهسته بخواند و نيت آن را به زبان نياورد، و احتياط واجب آن است كه بسم الله آن را هم آهسته بگويد.

مسأله : اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد نمازى را كه خوانده درست بوده لازم نيست نماز احتياط را بخواند و اگر در بين نماز احتياط بفهمد لازم نيست آن را تمام نمايد.

مسأله : اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد كه ركعتهاى نمازش كم بوده چنانچه كارى كه نماز را باطل مى كند انجام نداده بايد آنچه را از نماز نخوانده بخواند و براى سلام بى جا دو سجده سهو بجا آورد و اگر كارى كه نماز را باطل مى كند انجام داده مثلاً پشت به قبله كرده بايد نماز را دوباره بجا آورد.

مسأله : اگر بعد از نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش به مقدار نماز احتياط بوده مثلاً در شك بين سه و چهار يك ركعت نماز احتياط بخواند بعد بفهمد نمازش را سه ركعت خوانده نمازش صحيح است.

مسأله : اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسرى نماز كمتر از نماز احتياط بوده مثلاً در شك بين دو و چهار دو ركعت نماز احتياط بخواند بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده بايد نماز را دوباره بخواند.

مسأله : اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش بيشتر از نماز احتياط بوده مثلاً در شك بين سه و چهار يك ركعت نماز احتياط بخواند بعد بفهمد نماز را دو ركعت خوانده چنانچه بعد از نماز احتياط كارى كه نماز را باطل مى كند انجام داده مثلاً پشت به قبله كرده بايد نماز را دوباره بخواند و اگر كارى كه نماز را باطل مى كند انجام نداده بايد كسرى نمازش را بجا آورد و احتياط اين است كه اصل نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله : اگر بين دو و سه و چهار شك كند و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتياط ايستاده، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده لازم نيست دو ركعت نماز احتياط نشسته را بخواند.

مسأله : اگر بين 3 و 4 شك كند و موقعى كه نماز احتياط را مى خواند يادش بيايد كه سه ركعت خوانده بايد نماز احتياط را تمام كند هر چند دو ركعت نشسته باشد و احتياط در اعاده نماز در اين صورت ترك نشود.

مسأله : اگر بين دو و سه و چهار شك كند و موقعى كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مى خواند پيش از ركوع ركعت دوّم يادش بيايد كه نمازش را سه ركعت خوانده، بايد بنشيند و نماز احتياط را يك ركعتى تمام كند و احتياط به اعاده نماز ترك نشود.

مسأله : اگر در بين نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش بيشتر يا كمتر از نماز احتياط بوده چنانچه نتواند نماز احتياط را مطابق كسرى نمازش تمام كند بايد آن را رها كند و نماز را دوباره بخواند مثلاً در شك بين دو و چهار اگر موقعى كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مى خواند و به ركوع ركعت دوم رفته يادش بيايد كه نماز راسه ركعت خوانده بايد نماز را دوباره بجا آورد.

مسأله : اگر شك كند نماز احتياط را كه بر او واجب بوده بجا آورده يا نه چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند و اگر وقت دارد در صورتى كه مشغول كار ديگرى نشده و از جاى نماز برنخاسته و كارى هم مثل روگرداندن از قبله كه نماز را باطل مى كند انجام نداده بايد نماز احتياط را بخواند و اگر مشغول كار ديگرى شده يا كارى كه نماز را باطل مى كند بجا آورده يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده احتياط آن است كه نماز احتياط را بجا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.

مسأله : اگر در نماز احتياط ركنى را زياد كند يا مثلاً به جاى يك ركعت دو ركعت بخواند نماز احتياط باطل مى شود و بعيد نيست كه در اين حال تنها به اعاده اصل نماز اكتفا كند.

مسأله : موقعى كه مشغول نماز احتياط است اگر در يكى از كارهاى آن شك كند

چنانچه محل آن نگذشته بايد بجا آورد و اگر محلش گذشته بايد به شك خود اعتنا نكند مثلاً اگر شك كند كه حمد را خوانده يا نه چنانچه به ركوع نرفته بايد بخواند و اگر به ركوع رفته به شك خود اعتنا نكند.

مسأله : اگر در شماره ركعت هاى نماز احتياط شك كند بايد بنا را بر بيشتر بگذارد و نماز را ادامه دهد و صحيح است. ولى چنانچه طرفِ بيشترِ شك، نماز را باطل مى كند بايد بنا را بر اقل گذاشته و نماز را تمام كند و اصل نماز را هم اعاده كند.

مسأله : اگر در نماز احتياط چيزى كه ركن نيست سهواً كم يا زياد شود اقوى اين است كه سجده سهو ندارد.

مسأله : اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكى از اجزاء يا شرائط آن را بجا آورده يا نه به شك خود اعتنا نكند.

مسأله : اگر در نماز احتياط تشهد يا يك سجده را فراموش كند احتياط واجب آن است كه بعد از سلام آن را قضا نمايد.

مسأله : اگر نماز احتياط و قضاى يك سجده يا قضاى يك تشهد يا دو سجده سهو بر او واجب شود بنابر اقوى بايد اول نماز احتياط را بجا آورد.

مسأله : حكم گمان در ركعتهاى نماز حكم يقين است مثلاً اگر در نمـاز چهـار ركعتى انسان گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده نبايد نماز احتياط بخواند و همينطور در غير ركعتها گمان معتبر است هر چند بهتر است به احتياط عمل كند.

مسأله : حكم شك و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر غير يوميه فرق ندارد مثلاً اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت چون شك او در نماز دو ركعتى است نمازش باطل مى شود.

(سجده سهو)

مسأله : براى پنج چيز بعد از سلام نماز، انسان بايد دو سجده سهو به دستورى كه بعداً گفته مى شود بجا آورد:

اوّل: آنكه در بين نماز سهواً حرف بزند.

دوّم: آنكه يك سجده را فراموش كند.

سوّم: آنكه در نماز چهار ركعتى بعد از سجده دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت.

چهارم: در جائى كه نبايد نماز را سلام دهد مثلاً در ركعت اول سهواً سلام بدهد.

پنجم: آنكه تشهد را فراموش كند.

احتياط مستحب اين كه براى قيام و يا جلوس زايد بلكه براى هر زيادى يا نقصى سجده سهو به جا آورد.

مسأله : اگر انسان اشتباهاً يا به خيال اينكه نمازش تمام شده حرف بزند بايد دو سجده سهو بجا آورد.

مسأله : براى حرفى كه از آه كشيدن و سرفه پيدا مى شود سجده سهو واجب نيست ولى اگر مثلاً سهواً آخ يا آه بگويد بايد سجده سهو بجا آورد.

مسأله : اگر چيزى را كه غلط خوانده دوباره به طور صحيح بخواند، براى دوباره خواندنِ آن، سجده سهو واجب نيست.

مسأله : اگر در نماز سهواً مدتى حرف بزند و تمام آنها يك مرتبه حساب شود دو سجده سهو بعد از سلام نماز براى تمام آنها كافى است.

مسأله : اگر سهواً تسبيحات اربعه را نگويد يا بيشتر و يا كمتر از سه مرتبه بگويد احتياط مستحب آن است كه بعد از نماز دو سجده سهو بجا آورد.

مسأله : اگر در جائى كه نبايد سلام نماز را بگويد سهواً بگويد: «السلام علينا وعلى عبادالله الصالحين» يا بگويد: «السلام عليكم ورحمة الله وبركاته» بايد دو سجده سهو انجام دهد و اگر اشتباهاً مقدارى از اين دو سلام را بگويد يا بگويد: «السّلام عليك أيّها النّبى ورحمة الله وبركاته» احتياط آن است كه دو سجده سهو بجا آورد.

مسأله : اگر در جايى كه نبايد سلام دهد اشتباهاً هرسه سلام را بگويد دو سجده سهو كافى است.

مسأله : اگر يك سجده يا تشهد را فراموش كند و پيش از ركوع ركعت بعد يادش بيايدبايد برگردد وآن را بجاآورد، وسجده سهو براى زيادى ها كه انجام شدهواجب نيست.

مسأله : اگر در ركوع يا بعد از آن يادش بيايد كه يك سجده يا تشهد را از ركعت پيش فراموش كرده بايد بعد از سلام نماز سجده يا تشهد را قضا نمايد و بعد از آن دو سجده سهو بجا آورد.

مسأله : اگر سجده سهو را بعد از سلام نماز عمداً بجا نياورد معصيت كرده و واجب است هرچه زودتر آن را انجام دهد و چنانچه سهواً بجا نياورد هروقت يادش آمد بايد فوراً انجام دهد و لازم نيست نماز را دوباره بخواند.

مسأله : اگر شك دارد كه سجده سهو بر او واجب شده يا نه، لازم نيست بجا آورد.

مسأله : كسى كه شك دارد مثلاً دو سجده سهو بر او واجب شده يا چهار تا اگر دو سجده بجا آورد كافى است.

مسأله : اگر بداند يكى از دو سجده سهو را بجا نياورده بايد دو سجده سهو بجا آورد و اگر بداند سهواً سه سجده كرده بايد دوباره سجده سهو بجا آورد.

(دستور سجده سهو)

مسأله : دستور سجده سهو اين است كه بعد از سلام نماز فوراً نيّت سجده سهو كند و پيشانى را به چيزى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد و بگويد:

«بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّد وَآلِهِ يا بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد» ولى بنابر احتياط بهتر است بگويد: «بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبىُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُه» و بعد بنشيند و دوباره به سجده رود و يكى از ذكرهائى را كه گفته شد بگويد و بنشيند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.

(قضاى سجده و تشهد فراموش شده)

مسأله : سجده و تشهدى را كه انسان فراموش كرده و بعد از نماز، قضاى آن را بجا مى آورد بايد تمام شرائط نماز مانند پاك بودن بدن و لباس و رو به قبله بودن و شرطهاى ديگر را داشته باشد.